Irene
“Al mijn hele leven ben ik supporter. Vandaag ben ik dat nog altijd.”
Paul
“Ik verdwijn graag in mijn schilderijen.”
Henri
“Soms verschijnt zijn glimlach. Zo spontaan en echt.”
Leonie
“Ik kon altijd goed buikdansen. Dat kan ik nog met mijn handen.”
Zorgen voor Lily, zorgen voor Mia
In onze zorginstelling hadden we Mia, een bewoonster die erg gehecht was aan haar knuffel ‘Lily’. Mia kon niet zonder haar kenmerkende roze knuffel. Lily bracht troost en rust tijdens moeilijke momenten. Mia had op een bepaald moment een paar lelijke wonden die meermaals per dag verzorgd moesten worden. Mia hield hier echt niet van en alles was dus vrij stresserend voor haar.
De blauwe man
Een dame, Rita, woonde in het vorige woonzorgcentrum waar ik werkte. Ze had een peper- en zoutstel op haar vensterbank staan. Dat viel meteen op, want het was er zo eentje met een ‘man’ in het blauw voor het zout en de ‘vrouw’ in het roze voor de peper.
17 foto’s
Toen mijn moeder opgenomen werd in het woonzorgcentrum, leed ze al jaren aan afasie. Ze kwam moeilijk uit haar woorden, een gesprek met haar aanknopen was lastig. Ik kreeg het idee om met oude foto’s (van haar ouders, het huis waarin ze opgroeide, haar jeugdvriend, haar trouwfoto, …) te werken om ‘terug’ met haar in contact te komen. Die 17 foto’s in postkaartformaat, afgedrukt met onderaan telkens de namen van wie er allemaal afgebeeld werden, stopten we vervolgens in een houten sigarendoosje.
Zijn droom aan het waarmaken
Frans woont al enkele maanden in het woonzorgcentrum. Wanneer je Frans tegenkomt, valt meteen zijn prachtige ring met een opvallend blinkende diamant op. “Die ring heb ik op mijn 12de van mijn moeder gekregen. Zo is ze altijd bij mij, ze is een tijdje geleden overleden. Toen zat er wel nog geen diamant in.”
De wall of fame
Els is in een vergevorderd stadium van jongdementie en woont met haar man in haar ouderlijk huis. Hun dochter is in de stad gaan studeren en komt alleen nog in het weekend thuis. Al die jaren geleden werd haar man verliefd op Els omdat ze een extraverte praatgrage vrouw was, maar nu herhaalt ze nog maar één zin: “Ik heb het goed gedaan, toch?” Hij wil voor haar zorgen, ook al kan ze niet praten en moet hij haar met alles helpen. Els gaat naar een dagopvang als hij aan het werk is, maar ze is soms agressief en het centrum heeft al voorgesteld dat zijn vrouw naar een woonzorgcentrum zou moeten gaan.
Een wasmand vol gesprekken en babykleertjes
Als welzijnsmedewerker op een afdeling voor mensen met dementie ben ik voortdurend op zoek naar manieren om onze bewoners fijne momenten te bezorgen.
