Ook aan mij vraagt hij vaak om zaken te noteren in zijn boekje. Omdat ik zo duidelijk schrijf. Het valt mij op hoe mooi hij nog schrijft. Hij doet het heel secuur, met het puntje van zijn tong tussen de lippen en zijn vingers krampachtig rond zijn potloodje geklemd.
Zijn potloden en stylo’s is hij steevast kwijt, die slingeren overal rond. Hij staat erop dat zijn familie gebeld wordt om er nieuwe mee te brengen. In de lade van zijn nachtkast puilt het uiteindelijk uit van het schrijfgerei. Later komen daar ook leesbrillen bij want hij kan niet altijd meer goed lezen wat hij schrijft.
Tijdens de coronaperiode schrijft hij aandoenlijke briefjes aan zijn familieleden. Dat het goed gaat met hem, dat ze toch moeten proberen langs te komen met “enig fruit uit de boomgaard”. Hij is er van overtuigd dat er in de maand maart al appels kunnen geplukt worden in zijn boomgaard en prijst het fruit dat hem wordt meegebracht uit de winkel als “het beste uit zijnen hof”.
Naarmate zijn dementie vordert, vergeet hij zijn notaboekje meer en meer. Hij is er constant naar op zoek en vraagt telkens nieuwe boekjes. Tot tenslotte ook het vragen naar boekjes wegvalt. Maar schrijven? Dat doet hij nog! Op de zijkant van de krant, op muren en deuren, op stukjes wc-papier. Wat hij schrijft, is nog amper leesbaar, maar de wereld rondom hem proberen vatten in woorden blijft een constante. Wie zei er ook alweer: wie schrijft, die blijft?
WIST JE DAT Mensen met dementie vinden het belangrijk om zo lang mogelijk van waarde te blijven voor zichzelf en voor anderen. Door te kunnen blijven schrijven op welke manier dan ook, behoudt deze man zijn eigenwaarde. Bovendien biedt het hem houvast en structuur en is het voor hem ook een manier om het contact met zijn familie te behouden. Familie en zorgpersoneel ondersteunen hem door hem niet te verbeteren en telkens opnieuw schrijfgerief aan te leveren.
TIP Blijf meegaan in de belevingswereld van de persoon met dementie. Behoud de dingen die voor een persoon met dementie belangrijk zijn, ook al lijkt hij/zij het vergeten te zijn.