Joëlle portretteerde haar mama met dementie als herinnering aan de persoon die ze was. Ze vond in schilderen een manier om met het steeds verder afglijden van haar mama om te gaan. ‘Ze is er nog, maar tegelijk is ze er ook niet meer. Zij vergeet mij en ik vergeet hoe ze was,’ zegt Joëlle. ‘Deze werken maken, is een manier om geheeld te worden en te helen. De dood en de aftakeling die met alzheimer gepaard gaat zijn thema’s die nog in de taboesfeer hangen.’
Video afspelen
