Henri

“Soms verschijnt zijn glimlach. Zo spontaan en echt.”

Met gesloten ogen zit Henri in de zetel, omringd door zijn dochter en schoonzoon. Ze vertellen over zijn actief leven. Vroeger tekende hij graag en schilderde op doek. Tot zijn 80ste was hij lid van een wielerclub en maakte lange ritten met de fiets. Hij woonde tot zijn 91ste nog thuis en kookte elke dag voor zichzelf. Door een val verblijft hij nu in het woonzorgcentrum waar zijn dochter en schoonzoon hem dagelijks bezoeken. Hij geniet van een kopje koffie en van de cakejes die ze voor hem meebrengen. Woorden kan Henri niet meer zeggen. Wanneer zijn dochter zachtjes over zijn hand wrijft en fluistert “Lach eens,” dan openen zijn ogen en verschijnt er een glimlach.

Bestel hier de poster via de e-shop van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen.